Małpy, drabina, banany i prysznic – znasz ten eksperyment? To jest fejk. Co może on o nas powiedzieć i jakie kryły się za nim prawdziwe eksperymenty?

„Eksperyment Stephensona” to popularne w ostatnich latach zobrazowanie problemu społecznego przekazywania przesądów, polegającego na tym, że powtarzamy po innych nieskuteczne rozwiązania lub przeciwstawiamy się jakimś korzystnym postępowaniom, nie mając na te uprzedzenia i konserwatyzm żadnych racji poza tą, że tak postępują inni. Nie mając stojącej za tym wiedzy dyktujemy następnie schematy postępowań innym i sprzeciwiamy się wyłamującym się z tego działaniom indywidualistycznym, które mogłyby przynosić korzystne rezultaty. Eksperyment wykazujący, jak taki mechanizm socjologiczny działa, miał się odbyć w latach 60. XX na rezusach, a przeprowadzić go miał niejaki G. R. Stephenson. Historia o małpach bijących każdą inną małpę za to, że ta próbuje sięgnąć po banany, jest ulubieńcem coachów, ekspertów od samopomocy, psychologów pozytywnych i każdego, kto będzie ci próbował uświadomić, jak niemądre jest podążanie za stadem zamiast działanie oparte na niekonwencjonalnym myśleniu. Ironią losu jest to, że to właśnie bezrefleksyjne powielanie tej fałszywki realniej obrazuje stadne postępowanie Homo sapiens i powielanie przez niego społecznie narzuconych treści, co można by zarzucić przede wszystkim właśnie wyżej wymienionym.

Sztuczna Inteligencja także potrzebuje snu. Co nam to mówi o Wszechświecie?

W roku 2020 naukowcy w Los Alamos National Labolatory odkryli, że pewien typ Sztucznej Inteligencji naśladującej działanie ludzkiego mózgu potrzebuje odpoczynku analogicznego do snu żywych organizmów, aby działać sprawniej. Informacja ta mówi nam coś ważnego o zjawisku inteligencji w ogóle.

Umysł zwierząt i koncepcja zera, czyli pozaludzka matematyka

Czy zwierzęta rozumieją abstrakcyjną koncepcję zera? Wyniki badań wyraźnie sugerują, że tak. Eksperymenty związane z tematem, które potwierdziły zdolności abstrakcyjnego myślenia zwierząt na tym poziomie, przeprowadzono dla wron, papug, małp, a nawet pszczół. Tak, pszczoły również pojmują, czym jest zero. Wynikom przedstawianym na popularnych stronach należy się jednak pewien komentarz.

Czy jesteśmy sami we Wszechświecie? Równanie Drake’a vs. inna metoda

Esej ten jest krótszą wersją artykułu, który jakiś czas temu zamieściłem na stronie, zatytułowanego: „Czy jesteśmy sami we Wszechświecie. Krytycznie o Równaniu Drake’a oraz inna metoda”. Ponieważ wspomniany artykuł jest długi, a jego sedno jest krótkie, postanowiłem tutaj przedstawić to, co było w nim najważniejsze, czyli metodę szacunku występowania obcych cywilizacji inną (i prowadzącą do diametralnie odmiennych wniosków) niż Równanie Drake’a, bez omawiania pobocznych wątków. Ludzi zainteresowanych dłuższym uzasadnieniem i ewolucyjnymi wywodami, a także omówieniem popkulturowego znaczenia Równania Drake’a, zapraszam do zapoznania się z podlinkowanym tytułem.

Dzieje ewolucji: Bicellum i narodziny zwierząt

Zapewne wielu z was słyszało o ostatnim głośnym odkryciu w paleontologii, czyli o pierwszym około-zwierzęcym wielokomórkowcu Bicellum brasieri.
Jest to organizm wielokomórkowy blisko spokrewniony ze zwierzętami, liczący 1 miliard lat, co czyni go najwcześniejszym znanym wielokomórkowcem ze spokrewnionej z nami linii ewolucyjnej, starszym o ok. 400 mln lat względem fauny ediakarańskiej. Dodatkowo nie pochodzi on ze środowiska morskiego, lecz ze słodkowodnego jeziora, co według badaczy sugeruje, że ewolucja prowadząca do zwierząt mogła w jakimś stopniu rozgrywać się w takim właśnie środowisku. Jest to odkrycie unaoczniające nam proces ewolucji zmierzający ku narodzinom zwierząt.

Mózg ośmiornic, tak jak ludzki, wchodzi w dwie fazy snu. Mimo że wyewoluował zupełnie inaczej

Bardzo ciekawe odkrycie dotyczące mózgu ośmiornic. Jak wiadomo, ośmiornice to zwierzęta wykazujące sporą inteligencję i złożone zachowania poznawcze. Jednakże ich wyjątkowość polega na tym, że budowa ich mózgu nie ma nic wspólnego z tym samym organem u innych wyżej rozwiniętych zwierząt. Mózg ludzki dzieli do pewnego stopnia wspólność ewolucyjną z całą linią ssaków, a także ptaków, gadów, cofając się aż do płazów i ryb. Mózg bowiem w linii kręgowców powstał raz, co w dużym stopniu uwarunkowało jego ewolucję, potem jedynie rozdzielając się ewolucyjnie na różne odnogi. Możemy się zatem spodziewać wspólnych obszarów dzielonych z tymi zwierzętami, a w związku z tym podobnymi niektórymi uwarunkowaniami psychicznymi i zachowaniem. Oczywiście im dalej cofamy się ku zwierzętom oddzielonym od nas wcześniej, tym więcej pojawia się odmienności ze względu na dłuższy czas rozdzielnej ewolucji. Wszyscy mamy jednak pewien stopień wspólności. Mięczaki natomiast samodzielnie wypracowały duży organ mózgu od podstaw, bez powiązania z linią kręgowców.

Sztuczna komórka, która namnaża się jak prawdziwa

Dziennik Naukowy opisuje nowe dokonanie naukowców w zakresie tworzenia sztucznego życia. Dekadę temu stworzono pierwszy syntetyczny żywy organizm – pojedynczą komórkę funkcjonującą na bazie genów stworzonych w laboratorium. Komórka jednak namnażała się bez dokładnej kontroli nad procesem wzrostu i formowania kształtu. Dzisiaj udało się dopracować ten mechanizm za pomocą dodania kolejnych sztucznych genów. Oto pierwszy raz w historii biologiczne życie na Ziemi stworzyło sztuczne życie, które jest zdolne namnażać się formując swoje wierne kopie.

Jeden z kraterów na Tytanie, księżycu Saturna, może być idealną kolebką dla narodzin życia

Bardzo ciekawa rzecz. Jeden z kraterów na Tytanie, księżycu Saturna, może być idealną kolebką dla narodzin życia. Dlaczego?

Nie widzimy obcych cywilizacji, bo są pod lodem, czyli bzdury ze świata astrobiologii

Cóż, kolejny artykuł na tematy astrobiologiczne, w którym możemy przeczytać treści raczej wprowadzające w błąd zwykłego czytelnika, niż przekazujące wiedzę.

Pioruny a powstanie życia na Ziemi

Do zainicjowania życia takiego jak na Ziemi niezbędny jest fosfor, który odgrywa kluczowe role w procesach biologicznych. Na wczesnej Ziemi pierwiastek ten był jednak związany w minerałach, które nie rozpuszczają się w wodzie, a co zatem idzie, pierwiastek w takiej postaci nie mógł być wykorzystany do tworzenia wczesnego życia.
Naukowcy wysunęli wniosek, że fosfor wykorzystany przez wczesne organizmy pochodził z minerału nazywanego schreibersytem, ten bowiem jest rozpuszczalny w H2O.